WYJŚCIE DO TEATRU SŁOWACKIEGO

Dnia 13 stycznia, w piątek, wybraliśmy się całym liceum i dwiema klasami gimnazjalnymi do Teatru im.Słowackiego na spektakl pt „Romeo i Julia”. W ponadczasowej sztuce na podstawie dramatu Williama Szekspira odtwórcami głównych ról byli Ewa Jakubowicz i student PWST Marcin Wojciechowski. Reżyserem spektaklu był Marcin Hycnar.

Sztuka w ciekawy sposób łączyła atmosferę renesansu oraz współczesności. Postacie nosiły kostiumy częściowo wzorowane na modzie XVI wieku, a częściowo na współczesnych niezobowiązujących strojach typu sportowego. Mogło to oznaczać podkreślenie uniwersalności przekazu Szekspirowskiej sztuki i jej problemów. Bohaterowie posługiwali się mieszanką języka wziętego z dramatu Szekspira i współczesnej mowy młodzieżowej, co w niektórych momentach rozśmieszało widza, w innych - wzruszało.

Przedstawienie było bardzo dobre pod względem efektów dźwiękowych i świetlnych. Gra aktorska była na najwyższym poziomie, a każdy aktor wspaniale wczuwał się w swoją postać.

Zmiany świateł oraz muzyki tworzyły tło do rozgrywających się scen, dzięki czemu widz mógł wczuć się w sytuacje przedstawiane przez aktorów. Panowała tajemnicza atmosfera. Aktorzy doskonale oddali emocje i uczucia swoich postaci. Moim zdaniem jest to pozycja obowiązkowa do obejrzenia w teatrze jako "powiew świeżości".

Młodzi aktorzy znakomicie poradzili sobie z trudnymi zadaniami scenicznymi. Ewa Jakubowicz w roli Julii znakomicie odegrała rozterki i nastroje głównej bohaterki. Marcin Wojciechowski jako Romeo świetnie oddał brawurę młodego chłopaka. Moje serce podbiła postać Julii, znakomicie oddająca humory dorastającej dziewczyny.

Tylko dlaczego zamiast trumny było zwykłe łóżko?!

Moim zdaniem najciekawszą częścią spektaklu był bal, gdzie na scenie roiło się od kolorowych i błyszczących strojów, a widzom też udzielił się imprezowy nastrój.
Podczas spektaklu w ciekawy sposób wykorzystywano światło. Przykładem takiego nietypowego wykorzystania było utworzenie świetlnego krzyża podczas sceny dziejącej się w kościele.
Intrygujące było również nawiązywanie przez aktorów interakcji z osobami siedzącymi na widowni.

Czas spędzony w teatrze był czymś niezwykłym. Na chwilę oderwałam się od rzeczywistości i przeniosłam w świat renesansu. Jedynie muzyka i niektóre stroje pozwoliły mi pozostać w obecnej epoce.
Przedstawienie było pełne wzruszeń, romantyzmu i humoru.

K.Szczygieł
N.Auguściak
M.Mruk
M.Sadowska
K.Moskała
D.Kąkol