W Teatrze Słowackiego: "Ziemia Obiecana"

Nasz udział w ogólnopolskim projekcie Audiodeskrypcji Teatralnej.

Ten konkretny spektakl łączył się z jeszcze jednym ważnym wydarzeniem: był audiodeskrybowany, czyli przystosowany do odbioru przez osoby niewidome za pomocą tekstu czytanego w słuchawkach przez lektora, który tłumaczył niektóre niezrozumiałe dla osób niewidzących fragmenty sztuki. Na spektakl ten przyjechało ok.150 odbiorców z Warszawy i Płocka, którzy uczestniczyli w tym projekcie. Dzięki fundacji osób niewidomych otrzymaliśmy 10 zestawów słuchawkowych, aby móc samodzielnie sprawdzić, na czym polega projekt audiodeskrypcji. W teatrze spotkaliśmy się z panem Tomkiem, który od kilkunastu lat jest osobą niewidomą i mógł uczestniczyć w spektaklu dzięki temu projektowi. Sam również zajmuje się jego rozpowszechnianiem. Po spektaklu zapytaliśmy go o jego wrażenia i o to, na ile audiodeskrypcja mu pomaga w odbiorze spektaklu.

Spotkanie z muzykiem teatralnym.

W przerwie między aktami (czyli w antrakcie) spotkaliśmy się z perkusistą zespołu muzycznego, panem Bartkiem, prywatnie mężem naszej pani od niemieckiego - pani Ani Szczepańskiej. Opowiedział nam o początkach swojej pracy jako muzyka teatralnego i o tym, jak wygląda przygotowanie teatralnego musicalu. Dowiedzieliśmy się, że niełatwo zgrać pracę aktorską z zespołem muzycznym. Zawodowcom zajmuje to około trzech tygodni wielogodzinnych codziennych prób. W musicalu "Ziemia obiecana" uczestniczyło około 30 aktorów i 10-osobowy zespół muzyczny.

Spektakl zakończył się gorącymi oklaskami: publiczność doceniła ogrom pracy aktorów, muzyków, reżysera i całej ekipy realizatorów. Nie jest łatwo przenieść na scenę wspaniałe dzieło noblisty, nie konkurować z genialnym filmem Andrzeja Wajdy pod tym samym tytułem, ale stworzyć nowatorskie dzieło całkowicie oparte na pierwowzorze, a pełne energetycznej muzyki i bogatej choreografii.

"Spektakl pt. Ziemia obiecana bardzo mi się podobał. Atmosfera w Teatrze im.Juliusza Słowackiego była niesamowita i magiczna. Przedstawienie było dopracowane do perfekcji. To, co w szczególności zwróciło moją uwagę, to zespół muzyczny grający przed sceną. W przerwie spektaklu mogliśmy przeprowadzić wywiad z członkiem zespołu muzycznego, perkusistą, panem Bartkiem. Chociaż - nie można tego nazwać wywiadem, bo i ja i moi koledzy wstydziliśmy się zadawać pytania. Pan Bartek opowiedział nam o początkach swojej pracy i o tym, jak długo trzeba się przygotowywać do takiego spektaklu"
"Tematyka spektaklu należała do poważnych - rewolucja przemysłowa w Łodzi, ciężkie losy robotników żyjących w trudnych warunkach i pozostawionych samych sobie po wypadkach w fabrykach, zacięta rywalizacja między właścicielami fabryk. Jednakże spektakl zaskoczył mnie pozytywnie - zupełnie nie czuło się mijającego czasu, a sztuka była przyjemna w odbiorze."
"Byłam pod wrażeniem tego, jak aktor potrafi zagrać zakłamanie oraz powolne wpadanie w depresję.
Duże wrażenie robiły również postacie w tle - przedstawiały one ofiary bankructwa, ale wyobrażały także maszyny, ogień czy kury."
"Reżyser miał wiele interesujących pomysłów na rozmaite środki wyrazu"
"Reymont prezentuje różne ludzkie wady takie jak obłuda, chciwość, nieodpowiedzialność. Pokazuje, jak okropna bywa samotność; jak pieniądze psuja człowieka. Reymont rzeczywiście burzy iluzje o przyjaźni i miłości, gdy są zaproponowane duże pieniądze. Lecz kiedy człowiek przybliża się do śmierci - majątek nic nie znaczy. Spektakl udowadnia, że przychodzisz do tego świata sam i odchodzisz też sam; jest ważne to, jaki ślad po sobie pozostawisz."
"Samo przebywanie w tak pięknym teatrze jest bardzo ciekawym doświadczeniem. (...) W spektaklu pojawiło sie wiele symboli. Moją uwagę przykuł ojciec Maksa: podczas jednej ze scen widzimy go idącego przez scenę z obracającym się w plecach kluczem, jakby był nakręcaną mechaniczna zabawką. Symbolizuje człowieka całkowicie zmanipulowanego przez społeczeństwo, kontrolowanego na każdym kroku niczym ludzka marionetka.
W ostatniej scenie główny bohater sztuki, Karol Borowiecki, zostaje uwięziony w kartonowym pudle, z którego nie potrafi się wydostać. Jest to bardzo dramatyczna scena - bohater jest osaczony przez problemy, które są skutkiem jego wyborów. Jego życie traci sens.
Bardzo ciekawym akcentem była grupa taneczna pojawiająca się jako tło piosenek. Wykonywała ona powtarzające się układy choreograficzne, które nadawały rytm piosenkom i ubarwiały muzyczne fragmenty sztuki"

Jan Chrapisiński
Julia Pająk
Natalia Siwik
Magda Mróz
Anastasiiia Bilous
Gosia Perlik