Koncert odbył się 27 października 2014 roku w Galerii Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach. Warto wspomnieć, że Chór „Echo” został założony w 1919 roku z inicjatywy kompozytora i dyrygenta Bolesława Wallka-Walewskiego. Chór koncertował z powodzeniem zarówno w kraju jak i za granicą nieprzerwanie - nawet w czasie trwania wojny.

Obecnie zespół liczy 30 mężczyzn od 24 do 92 lat.

Koncert rozpoczął się od prezentacji gości. Po pierwszej pieśni „Hasło Chóru Echo” już wiedzieliśmy, że to będzie wspaniałe widowisko. Ciekawym dodatkiem do całości były wspólne występy z innymi muzykami. Chór „Lutnia” zaśpiewał razem z „Echem” utwór pt. „Jubilate”.

Kolejne części koncertu zostały podzielone na bloki. Pierwszym był „Moniuszko”, w którym wystąpiła Karina Kałucka, śpiewaczka operowa. Jej sopran znakomicie komponował się z męskimi basami. Wysłuchaliśmy takich utworów jak: „Przylecieli Sokołowie”, „Rada” oraz „Pieśń Rycerska”. Następnym elementem programu był blok zatytułowany „Wiązanka Lwowska” wykonana przez Chór „Echo”. Niezwykłym momentem koncertu był występ znanego krakowskiego jazzmana Jerzego Brożka, który pomimo swojego wieku i stanu zdrowia śpiewał z werwą, jakiej brak niejednemu nastolatkowi. W jego występie na sali było tyle energii, że widownia oniemiała.  

Blok „Dla przyjaciół, którzy odeszli” był fascynujący. Solo Kariny Kałuckiej było przykładem jej wielkiego talentu wokalnego, który zaprezentowała w utworze „Panis Angelicus”. Ten blok miał charakter podniosły i nakłaniał do refleksji. Pieśni „Sanctus”, „Beati mortui” i „Pożegnanie lasu” na pewno zapamiętamy na długo.

Ostatnim etapem były „Piosenki nastrojowe”. Byliśmy dumni, że mogliśmy wysłuchać tych piosenek: „Nasza jest noc”, „Lubię z Tobą zapalać latarnie”. 

Na koniec usłyszeliśmy występ Chórów „Echo” i „Lutnia” w piosence „Kwiat paproci”. Należy wspomnieć, że nasza polonistka, pani Justyna Krzysztyńska, napisała do niej słowa, a muzyką ozdobił je nasz wykładowca muzyki, pan Zbigniew Huptyś.

Po pełnych emocji i wrażeń występach zostaliśmy zaproszeni na poczęstunek do Sali Chełmońskiego.

Trudno było wrócić do rzeczywistości po takich przeżyciach. Każdy z nas miał wiele refleksji i odczuć, co utwierdza fakt, że koncert był udany. Mamy nadzieję, że kiedyś znów będziemy mieli okazję uczestniczyć w takim widowisku.